Vrijgezel Marian Sloot trouwt op toneel liefst zes keer

Toneelvereniging Amicitia bestaat 100 jaar. Om dit te vieren, spelen we in maart en april vier keer de jubileumvoorstelling Bloesems. Naast de vaste toneelgroep staat er deze keer ook een aantal oud-spelers en debutanten op het podium. Die stelden we allemaal in een kort interview al aan jullie voor. Nu zijn ook de vaste tonelisten aan de beurt. Marian Sloot (57) zegt op toneel voor het eerst het jawoord. 

Sinds wanneer ben je lid van Amicitia?

“Zeventien jaar geleden ben ik lid geworden van de muziekvereniging. Tot vorig jaar heb ik de altsax gespeeld. Ik speel nu vier jaar toneel en ben inmiddels gestopt met de muziek. Toneelspelen blijf ik echter wel doen. Muziek speel je het hele jaar door, toneel is seizoensgebonden. Ik vind het nu ook wel lekker dat ik een paar maandjes niks hoef.”

Wat is Amicitia voor jou voor een club?

“Ik voel me echt aan deze vereniging verbonden. De saamhorigheid is groot. Bij Amicitia deel je samen lief en leed en help je elkaar als het nodig is. Ga je verhuizen, dan staan ze voor je klaar, en als je een feestje geeft, zijn ze er ook allemaal. Amicitia is niet voor niets het Latijnse woord voor vriendschap. Het is hier altijd gezellig.” 

Aan welke voorstelling heb je de mooiste herinneringen?

“De allereerste vond ik heel bijzonder. Dat was ‘Wie gelooft er in spoken’, waarin ik de waarzegster was. Die rol was op mijn lijf geschreven. Een heel ander typetje dan ikzelf ben, met een accentje. Geweldig! Ik heb toen mijn eigen outfit gemaakt en een voodoopoppetje gebreid, haha.”

Wat vind je ervan dat je tijdens de jubileumvoorstelling ook met een aantal oud-spelers op het podium staat? 

“Heel leuk! Met elkaar proberen we een mooi stuk neer te zetten en daar helpen we mekaar ook bij. Ook nu is die saamhorigheid weer groot. Ze zijn er ook elke keer en altijd even enthousiast. Als je ziet hoe iedereen zich inzet en er veel tijd in steekt, zowel jong als oud, dat is fantastisch.”

Welke rol(len) speel je in het blijspel Bloesems?

“Toen ik het toneelboekje kreeg, hoopte ik zo dat ik de rol van Betsie mocht spelen. Die heb ik ook gekregen. Ik vind het geweldig dat ik in het stuk mag trouwen. In mijn privéleven ben ik vrijgezet, maar op toneel mag ik dadelijk zes keer het jawoord zeggen. Twee keer tijdens de generale en vier keer in de voorstellingen. In Bloesems trouw ik met Tonnie Derksen, de buschauffeur. Ik ben helemaal knetterverliefd op hem. Verder woon ik samen met zus Jans, de baas van de boerderij. Ik ben het sulletje. Deze rol is precies het tegenovergestelde van hoe ik zelf ben. Daarom is het ook zo leuk om Betsie te spelen.”